(Nie)codziennie

Trwa najpiękniejszy miesiąc w roku.

Wykorzystując dwudniową przerwę dyżurową, wróciłem na rodzinną wieś i zamiast smażyć ciało w promieniach słonecznych, postanowiłem zrobić coś pożytecznego.
Na rozgrzewkę powiesiłem mamie świeże firanki oraz okopałem ziemniaki na działce.
Następnie pojechałem na rodzinną daczę, gdzie skosiłem jakieś 10 arów traw, pokrzyw i paproci, spacerując boso po wilgotnym, ciepłym, zielonym dywanie.
Kończąc pracowite popołudnie, wyciąłem ręcznie kilkanaście dorodnych drzewek (dębów, sosen oraz lip), bo porosły teren niemiłosiernie.

Pod wieczór zjadłem poczciwy, maminy obiad, czyli gołąbki z ziemniakami, posypanymi świeżym koperkiem.
Pychota!
Zawsze to jakaś odmiana od fafikowych eksperymentów kulinarnych ;)

Przed zaśnięciem pewnie podłubię w warsztacie dorową ośmiornicę, o ile zdołam odpalić skrobaczkę.
Jak dam radę, bo nie spałem po nocce, to może na sen jakiś mały komiks przyswoję.

Jutro jeżeli pogoda dopisze, ciąg dalszy prac polowych: ścięcie większych drzew za pomocą pilarki spalinowej, pocięcie całości na mniejsze kawałki i ułożenie ich w zgrabny stosik (niech schnie na zimę do kominka), pograbienie siana, szybkie porządki w letnisku, a w międzyczasie orzeźwiająca kąpiel w jeziorze.

W zeszłym roku, przy okazji miodobrania, rozpisywałem się o swoich wiejskich przemyśleniach.

Uwielbiam wracać w rodzinne strony, porządnie spocić się przy robocie, nawdychać leśno-łąkowego powietrza, wsłuchać w ptasie trele, patrzeć w chmury, rozgrzać w słońcu, schłodzić w wodzie, poczuć muśnięcia wiatru na skórze...
Czuję się spełniony ;)))

Na zakończenie coś z zupełnie innej beczki.
Jeżeli chcecie zobaczyć więcej z tego detalu, zapraszam do Kimona.
Autor we wpisie, rozważa między innymi pojęcie wstydu związanego nagością (swoją-innych).
Również zastanawiałem się kiedyś nad tą kwestią, przy okazji podwójnej recenzji filmowej.
Ciekawe czy Małpiszon przekroczy kiedyś kolejną granicę swojej twórczej drogi i zaprezentuje pełen akt, bez chowania detalików w cieniu, czy za zasłonką?