Qltury week 59

Chciałoby się rzec, lato w pełni!
Tylko co z tego.
Za oknem pogoda z pyty, kulturalny sezon ogórkowy trwa w najlepsze i nie ma nic ciekawego do polecania.
Zatem dzisiaj kolejna nieudolna recenzja, a właściwie pierwsze wrażenie, bo jestem dopiero w połowie drogi.

Nocne, wampiryczne rozmówki u Czekoladki, spowodowały że siłą wyobraźni wylądowałem w świecie wykreowanym przez jedną z ulubionych powieściopisarek - Anne Rice.
Krwiopijczy cykl znam na pamięć, choć każda kolejna część, boleśnie wgryza się we własny ogon.
Ahhhhh... ten Lestat, Louis, Klaudia, mokradła Nowego Orleanu i średniowieczny Paryż, tysiącletni kochankowie (Mariusz i Pandora), mroczne dziecko Armand oraz Królowa Akasha.
W mroźne, długie, zimowe noce, nagle nachodzi mnie ochota do ponownego zanurzenia się w ten klimat.

Jednak tym razem nie będzie o modnych krwiopijcach.

Będąc ostatnio w księgarni, dojrzałem książkę Krzyk w niebiosa.

Myślę sobie, pewnie kolejna, jeszcze nieznana mi część cyklu.
Czytam opis na okładce i ze zdziwieniem odkrywam, że czytadło jest o kastratach.
Kupuję i zabieram się do lektury.

Nie dość, że część historii dzieje się w pozostającej w pamięci Wenecji, później przenosi się do wspominanego przez Ketiova Neapolu (czym zachęcił mnie on, do podróży w tym kierunku), to jeszcze jak to zwykle u Anki bywa, wszyscy chodzą wyjebani, nawet księża kapelani, czyli coś co tygryski lubią najbardziej, oczywiście w wyobraźni ;D

Z odtwarzacza leci na okrągło płyta Sacrificium.
Dla przypomnienia obejrzałem Farinellego.

Lada moment wdzieję aksamitny surdut oraz buty z obcasikiem, obficie zapudruję twarz, założę olbrzymią perukę, pod którą zalęgną się wszy, niemyte ciało skropię wodą różaną, a do paska przypnę szpadę wraz z maleńkim kordzikiem i będę jak John M... tfu, jak monsieur Vicomte de Valmont, wikłał się w Niebezpieczne związki.

Chyba wszystko zaczyna mi się mieszać. Wsiąkłem zupełnie w klimat ulubionej epoki, gdzie kobiety kuszą głębokimi dekoltami, mężczyźni są tacy zniewieściali i męscy jednocześnie, a kastraci stanowią symbol tamtych czasów.
Potwornie okaleczeni, osiągają boski statut.