Stan wojenny ze sputnikowej perspektywy

Trzydzieści lat temu, jako zaledwie kilkuletni brzdąc, czekałem na emisję "Teleranka".
Zamiast ulubionego programu, z telewizyjnego ekranu przynudzał jakiś mlaskający Pan, ogłaszając wprowadzenie stanu wojennego.
Z tego co pamiętam oraz wspomnień rodziców, wynika że okres ten niewiele różnił się od reszty PRLowskiej smuty. Było ciężko, ale wieśniaki zawsze sobie jakoś radzili, a wielka polityka, demonstracje i pacyfikacje, tutaj nie miały racji bytu.
Zatem, choć żyłem w tamtych czasach, stan wojenny, powody jego wprowadzenia, ocena historyczna i moralna są mi kompletnie OBOJĘTNE. Tak jak Bitwa pod Grunwaldem, Konstytucja 3 Maja, Rozbiory, wszystkie Powstania, czy dwie Wojny Światowe.
Od badania tych rzeczy są historycy, a politycy od ideologicznych przepychanek.
Być może wynika to z tego, że oprócz II Wojny Światowej, tzw. Wielka Historia omijała szerokim łukiem naszą rodzinę.

Dla mnie liczy się tylko TU i TERAZ. Nie oglądam się specjalnie wstecz, choć uwielbiam wspomnienia (szczególnie te uwiecznione). Nie planuję też zbyt wiele do przodu, bo nie wiem kiedy trafi mnie i wszystkie plany szlag.

Cel dzisiejszego wpisu był zupełnie inny.
Otóż z okazji okrągłej rocznicy, miałem dzisiaj zaprezentować "Malinowego sputnika", którego fragment pojawił się w niedzielę.
Niestety prezentacji nie będzie, bo Kimon spierdolił (pierwszy raz) realizację pomysłu.
Autentycznie wstyd coś takiego ludziom pokazywać, mimo że miał to być tylko "niewinny" żart.
Czy mu się nie chciało, z racji skończonej współpracy, czy zabrakło czasu lub weny? Nie wiem.
Całość poszła do poprawki, więc jest nikła nadzieja, że jednak kiedyś Sputnik, ujrzy światło księżyca.